Πώς ο μικρός Αδόλφος έγινε "Μεγάλος" και η άνοδος του φασισμού στην Ευρώπη: Εγώ όχι, εσείς όχι!

…η συνέχεια

Ο μικρός Αδόλφος μισούσε τον πατέρα του όταν εκείνος τον τιμωρούσε, κατά τα άλλα όμως τον θαύμαζε. Και αυτό επειδή παρόλο που ο πατέρας του ήταν μάλλον «μπάσταρδος» κάφερε να γίνει κάτι ανώτερο – κρατικός υπάλληλος. Του επανέλαβε πολλές φορές ότι τα παιδιά οφείλουν να φτάσουν πιο ψηλά από τους γονείς. Ο  πατέρας του είχε μία μεγάλη βιβλιοθήκη και ο Αδόλφος την εξερευνούσε. Τα πιο αγαπημένα του αναγνώσματα ήταν αυτά για τους γάλλο-γερμανικούς πόλεμους και ιδιαίτερα ένα κόμικς από τον πόλεμο του 1870-71. Από αυτή την εποχή άρχισε να θαυμάζει τα πάντα που είχαν σχέση με τα στρατιωτικά και τον πόλεμο. Μία μέρα όταν πήγαν όπως κάθε γιορτή σε μία παρέλαση ο πατέρας  του είπε: «Το ίδιο αίμα ανήκει στο ίδιο κράτος. Η γερμανική φυλή δεν έχει ηθικό δικαίωμα για να κατέχει αποικίες μέχρι ώσπου δεν συγκεντρωθεί τα τέκνα του σε ένα κοινό σπίτι. Μόνο τότε θα μπορέσει  να κατακτήσει ξένα εδάφη και γη. Και τότε από τα δάκρυα του πολέμου θα φυτρώσει ψωμί για τους απόγονους».

Όταν ο πατέρας του Αδόλφου πήρε σύνταξη αγόρασε ένα αγρόκτημα κοντά στην Αυστριακή πόλη Lambach και η οικογένεια μετακόμισε εκεί. Ο μικρός γιος έπρεπε να πηγαίνει με τα πόδια στο σχολείο στην πόλη όπου είχε ως συμμαθητές αγόρια από πιο ψιλές τάξης από ότι ήταν ο ίδιος. Μαζί του καθόταν στα θρανία γιοι μεγάλο-γαιοκτημόνων τους οποίους τους έφερναν στο σχολείο άμαξες. ‘Όλοι τον περιφρονούσαν. Εκείνη τη περίοδο ένιωθε έντονα: Εγώ όχι, εσείς όχι.

 Ήταν ταπεινωμένος και υποσχέθηκε στο εαυτό του ότι μία μέρα όλοι θα τον θαυμάζουν.