Ο μικρός Αδόλφος είχε στο
Δημοτικό, στην αρχή έναν καλό φίλο Χανς που ήταν από μία εργατική οικογένεια.
Τον θαύμαζε αρχικά για το ρωμαλέο σώμα του και για το ότι τον προστάτευε. Ο
φίλος του όμως δεν ήταν καλός μαθητής και ο δάσκαλος τον έδερνε μαζί με τα άλλα
παιδιά που όλα ήταν από φτωχότερες οικογένειες. Ο Αδόλφος θαύμαζε και τον
δάσκαλο και θα κρυβόταν από τη ντροπή του αν έδερνε ο δάσκαλός του και εκείνον
– δημόσια. Ο δάσκαλος τους έλεγε συχνά για την Πρωσία και για τον στρατό της
ότι πρέπει να είναι περήφανοι για τους στρατηλάτες και στρατηγούς τους και ότι
είναι μεγάλη αδικία που ο Γερμανικός λαός έχασε τους πολέμους με τους Γάλλους
και ότι δεν έχει αποικίες όπως οι άλλες υπερδυνάμεις. Τους μπόλιαζε την
περηφάνια για την μικρή πόλη τους που λεγόταν Braunau am Inn, ήταν μία πόλη πάνω στα
σύνορα της Αυστρίας και της Γερμανίας. Ο δάσκαλος τους έλεγε ότι αυτά τα δύο
κράτη πρέπει να ενωθούν και να δημιουργήσουν μία υπερδύναμη, και ότι όλη η
Γερμανία που ήταν κάποτε κατακερματισμένη θα γίνει η πιο δυνατή χώρα στον κόσμο
γιατί την κατοικεί οι καλύτεροι φυλή που έχει ένα περίφημο παρελθόν.
Συνεχίζεται…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου