Ο Αδόλφος Χίτλερ ήταν ευαίσθητο
παιδί. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν διπολικό άτομο γιατί τα αισθήματα του
κυμαινόταν συνεχώς από την απόλυτη χαρά στην απόλυτη θλίψη. Η ζωή του ως παιδί
ήταν ζόρικη. Η μητέρα του δεν του έδειχνε ποτέ την αγάπη της παρά μόνο που
συνεχώς τον ρώταγε αν κρυώνει, αν πεινάει, μήπως είναι άρρωστος που τον βλέπει
τόσο χλομό. Αρκούσε ο μικρός Αδόλφος να βήξει λιγάκι αμέσως του έδινε σιρόπι
κατά του βήχα, του έφτιαχνε χαμομήλι… Ο πατέρας του ήταν τελωνιακός υπάλληλος
και ήταν πολύ αυστηρός. Μόλις πήρε ο μικρός Αδόλφος έναν λίγο πιο κακό βαθμό
τον έδερνε με μία βίτσα. Μα ο Αδόλφος ήταν σχετικά καλός μαθητής στο Δημοτικό,
πριν πεθάνουν οι γονείς του. Είχαν πεθάνει και οι δύο όταν μπήκε στο Λύκειο το
οποίο δεν κατάφερε όμως να τελειώσει. Αλλά για αυτό θα γράψουμε αργότερα. Ο
μικρός Αδόλφος μισούσε θανάσιμα τον πατέρα του όταν εκείνος τον έδερνε. Τον
φοβόταν συνεχώς μήπως θα πάει κάτι στραβά και θα πει κάτι που το θεωρήσει ο
πατέρας του αυθάδη και θα τον δείρει και πάλι. Ο πατέρας έβρισκε τακτικά
και μία αφορμή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου